'Heb elkaar lief. Zoals ik jullie heb liefgehad, zo moeten jullie elkaar liefhebben.'

Johannes 13:34

Twee weken geleden heb ik een stukje geschreven met een gedicht erbij. Het ongehoorde kind. Hier wil ik graag op doorgaan. Hoe is het om niet gehoord te worden, terwijl je hele ziel schreeuwt om een antwoord? Als je van iemand verlangt om gehoord te worden, maar niemand hoort wat je zeg? Dat de mensen tegen je zeggen: 'Ja, ik hoor je wel.' Alleen, ze hebben geen idee wat je ze daadwerkelijk te vertellen hebt.

De hele wereld is gericht op één gebeurtenis, maar zodra een andere ramp weer gebeurd hoor je niks meer over het voorafgaande nieuws. Logisch, want je kan niet alles neerzetten op het nieuws, maar dan toch... Hoelang duurt het en we zijn de vluchtelingen weer vergeten? We moeten niemand vergeten, want iedereen is belangrijk. De een is niet beter en zal nooit beter worden dan de ander, want voor God is iedereen gelijk. Voor God maakt het niet uit wie je bent en wat je in het verleden gedaan hebt of wat je nog gaat doen. We moeten elkaar liefhebben, net zoals de Heer ons lief heeft gehad.

Vergeet mij niet,

Hoor naar mij

wanneer ik stilletjes, heel zachtjes

mijn hand naar je uitsteek

en zeg: 'geef alsjeblieft een beetje aan mij?'

Romeinen 15:2

Laat ieder van ons zich richten op het belang van de ander, op wat goed en opbouwen voor hem is.

Job 6:14

Wie zich bekommert om een vriend in nood

toont zijn eerbied voor de Ontzagwekkende.

Hebreeërs 13:1+2

Houd de onderlinge liefde in stand en houd de gastvrijheid in ere, want zo hebben sommige zonder het te weten engelen ontvangen. 

Schijn nog een keer

Ik zag je gezicht zo angstig

Tranen over je wangen

De pijn zo diep in je ziel

Niets anders dan oorlog

Heb jij gezien

Niets anders ken jij

Dan pijn

Je wist niet beter of 

De oorlog stond naast de deur

De pijn zag ik in je ogen staan

De angst stond in je hart

Geschreven 

Niemand heeft jou ooit

Die liefde gegeven

Die je nodig had

Je wist niet beter of

De oorlog stond naast de deur

Mijn kind, ik zag de pijn

In je ogen

De angst was zo diep

Dat het je vriend is geworden

Niets wilde zo dicht bij je zijn

Als de pijn

Je wist niet beter of

De oorlog stond naast de deur

Maar huil niet meer kind

Schijn nog een keer,

Mijn kind

Voor het einde gekomen is

Want in jou leven

Kende je niet anders 

Dan oorlog, haat,

Geweld

Liefde heeft niet in je

Gewoond

Want de angst was het voor

Maar huil niet meer kind

Schijn nog een keer,

Mijn kind

Voor het einde gekomen is

Huil niet meer mijn kind

Schijn nog een keer

Er is iemand die naar je kijkt

En wacht tot jij komt

Dus huil niet meer mijn kind

En schijn nog een keer

Jesaja 60:1,2,19,20
Sta op en schitter, je licht is gekomen,
over jou schijnt de luister van de HEER.
Duisternis bedekt de aarde en donkerte de naties,
maar over jou schijnt de HEER,
zijn luister is boven jou zichtbaar.
Overdag is het licht van de zon niet meer nodig,
de glans van de maan hoeft je niet te verlichten,
want de HEER zal je voor altijd licht geven
en je God zal voor je schitteren.
Je zon zal niet meer ondergaan,
je maan niet meer verbleken,
want de HEER zal je voor altijd licht geven.
De dagen van je rouw zijn voorbij.

Ik hou van gedichtjes maken! Dit meestal over dingen die mij raken, die mijn veel pijn doen. Het doet mij zeer als ik zie hoe mensen vergeten worden. Dat het nieuws eventjes op hen gericht is, maar daarna worden ze gewoon weer aan de kant geschoven. Het doet me zeer om te zien welke pijn ze mee dragen. En daarom dit gedicht. Het gedicht gaat over een kind in de oorlog, een kind in angst. Een kind dat niets ander heeft gekend in het leven dan de pijn. Zoveel kinderen maken dit mee... Zoveel mensen die geen liefde kennen. En daarom deze tekst, want kind sta op en schitter!

Een lied die hier over gaat is: Kumi ori ki va orech (sta op en schitter), als je op de link klikt kom je bij het liedje. Dit liedje heeft de geromaniseerde lyrics in het Hebreeuws en de vertaling in het Engels. Het gaat over het begin van de Bijbeltekst die ik hierboven heb neergezet.

Volgens het boekje

Volgens het boekje, of anders gezegd: volgens wat de mens wil, zou ik nu studeren en elke dag heen en weer reizen of op kamers wonen. Het is best lastig om de keuze te maken om niet te gaan studeren en daar kreeg ik veel reacties op. Veel mensen die zeiden dat je je kan gaan vervelen enzovoort. Maar de keuze voor een zelfstandig tussenjaar heb ik niet in mijn eentje gemaakt. Ik heb de keuze samen met mijn ouders, maar bovenal: samen met God gemaakt. En het is heel moeilijk om een keuze te maken waarvan je niet weet hoe het zal gaan. Een ding weet ik zeker: het gaat goed komen, want God laat mij niet iets doen wat ik niet kan. Hij laat me niet beginnen aan iets waarvan Hij weet dat het niet goed voor me is.

Psalm 37:5+6

Leg je leven in de handen van de HEER,

vertrouw op hem, hij zal dit voor je doen:

het recht zal dagen als het morgenlicht,

de gerechtigheid stralen als de middagzon

Jesaja 26:4

Vertrouw altijd op de HEER, alleen op hem,

want de HEER is een rots sinds mensenheugenis.

Ik kijk uit naar wat komen gaat, wat God op mijn pad brengt. Ook kijk ik uit naar de reizen die ik ga maken. En het jaar 2016-2017 wanneer ik er wel 100% voor klaar zal zijn om te gaan studeren ergens wat niet naast de deur is.

Zoals de Bijbelteksten aangeven  moeten we vertrouwen op de HEER, Hij weet wat goed voor ons is. Het leven hoeft niet zoals het boekje te gaan, want we mogen ons leven in de handen van Hem leggen. Hij weet wat het beste voor ons is en niet de massa. 

'Zegen  mij op de weg die ik moet gaan.

Zegen mij op de plek waar ik zal staan.

Zegen mij in alles, wat U van mij verlangt.

O God, zegen mij alle dagen lang!'

Klik op deze link voor het lied: Opwekking 710: Gebed om zegen